ပဲခူးျမိဳ႕သမိုင္း၀င္ မူလဟသၤာကုန္းဘုရား ( Former Hinthargone Pagoda)

မူလဟသၤာကုန္း အ၀င္မုဒ္ဦး

ေစတီေတာ္ငယ္

ျမတ္စြာဘုရား ဟသၤာေမာင္ႏွံအား ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ ဗ်ာဒိတ္ေပးဟန္

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဗ်ာဒိတ္ေပးဟန္

ေအာင္မဂၤလာသိဒၶိျပည့္ ေစတီေတာ္

အတုလမာရဇိန ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား

အတုလမာရဇိန ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား

အတုလမာရဇိန ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားဘုရားအတြင္းမွ ရုပ္ပြားေတာ္

ေအာင္ေတာ္မူဘုရား

ေအာင္ေတာ္မူဘုရား

ပဲခူးေျမသို႔ ပထမဆံုးေရာက္ရိွလာေသာ မြန္လူမ်ိဳး၊ ဗမာလူမ်ိဳး၊ ကုလားလူမ်ိဳး

ႀကည္ညိဳဖြယ္ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား

ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေပၚမွ သူေတာ္စင္မ်ား

ဘုရားရွင္မွ အဂၤုလိမာလအား ဆံုးမေတာ္မူပံု

ဘုရားေပၚသို႔ တက္ရာလမ္း

                                                                       Former Hinthargone Pagoda

         Tradition has it  that over a tiny spot of land which remained unsubmerged in the shallow sea, one Hintha, a mythical bird of the duck  species, alighted to rest upon, perched on its bank.With the gradual expansion of the Irrawaddy-Sittaung deltaic area, the little spot assumed significantly the form of hillock, and came to acquire some sort of historical as well as religious importance.The hillock has come to be known as Hinthargone, the roosting place of the two mythical birds, and forms an important historical landmark.It commands a panoramic view of the surrounding areas.

The legend of Hinthargone, a small mound on the eastern outskirts of the town,is that before Hantharwaddy (i.e Bago) and other places, which we now know as Lower Myanmar, appeared above the surface of the ocean.It was the point where land was first visible in the vast expense of water.A pagoda was built on the spot and the symbol of the pair of Hinthars (mythical birds) alighting one on top of the other, is explained by the fact that the pinpoint of the land was just enough  for one bird to land.

The male Hinthar landed there first and there was no room left for his mate.So she landed on him thereby establishing the tradition of the female gaining the upper-hand of the male.

                    ပဲခူးျမိဳ႕သမိုင္း၀င္ မူလဟသၤာကုန္းဘုရား

     မူလပထမဟသၤာကုန္းဘုရားသည္ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီဖန္တီးခဲ့ေသာ ဒုတိယဟသၤာကုန္း၏ ေျမာက္ဘက္ ကိုက္(၂၀၀) ခန္႔အကြာ ေရႊဟသၤာကုန္းေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွာ တည္ရိွသည္။

     ေရွးေရွးေသာ တိမ္မယ္ပ်ဴမင္းတို႔ေခတ္တြင္ တိမ္မယ္ကၽြန္း ဟု၎၊၀မ္းဘဲကၽြန္းဟု၎ ေခၚႀကသည္။ပုဂံေခတ္ေနာက္ပိုင္းမ်ားတြင္မူ အိႏၵိယျပည္၊ဥႆာလနယ္မွ မြန္မ်ားလာေရာက္ေနထိုင္ႀကေသာ အရပ္ျဖစ္၍ ပဲခူးဥႆပဲခူးဟု ေခၚဆိုႀကသည္။

     သကၠရာဇ္ ၇၁၀-ခုႏွစ္တြင္ ဗညားဦးက ပဲခူးကို ဟံသာေနျပည္ေတာ္သမုတ္၍ ၀မ္းဘဲကၽြန္း,၀မ္းဘဲကုန္းဟု၎၊ဟံသာကၽြန္း,ဟံသာကုန္းဟု၎ ေခၚဆိုႀကၿပီး၊ေနာက္ဆံုး ဟသၤာကၽြန္း,ဟသၤာကုန္းဟု ယခုတိုင္ေခၚဆိုႀကေတာ့သည္။

     ဒုတိယဟံသာ၀တီျပည့္ရွင္ ဘုရင့္ေနာင္လက္ထက္ ၉၂၉ခုႏွစ္၊တေပါင္းလျပည့္ အဂၤါေန႔၌ ေရႊဟသၤာကုန္းတြင္ ပုညရတနာေစတီေတာ္ျမတ္ကို တည္ထား၍ ထီးေတာ္တင္လွဴၿပီး သံဃာေတာ္အပါး(၆၀၀)အား ပစၥည္းေလးပါးလွဴဒါန္းခဲ့သည္။

     ၁၁၁၈ခုႏွစ္၊ျပာသိုလဆန္း(၂)ရက္ေန႔တြင္ ဦးေအာင္ေဇယ်က ေရႊတန္ေဆာင္းေဆာက္လုပ္ၿပီး သဇင္ပန္း,ထီးနီ,ထီးျဖဴ,တံခြန္,ကုကၠားစေသာ ပူေဇာ္ဘြယ္တို႔ကို စည္ေတာ္ရြမ္းလွ်က္လွဴခဲ့သည္။

     ဤေစတီေတာ္သည္ ၁၁၃၀-ခုႏွစ္၊ျပာသိုလဆုတ္(၂)ရက္ေန႔တြင္ ေျမငလွ်င္ဒါဏ္ေႀကာင့္ ပ်ိဳက်သြားခဲ့သည္။

     ၁၁၃၁-ခုႏွစ္တြင္ ကုန္းေဘာင္ဆင္ျဖဴရွင္မင္းက ေငြေတာ္ထုတ္ေပးသျဖင့္ ဟံသာ၀တီၿမိဳ႕၀န္သီရိဥဇနာက ေစတီတည္ျပန္ေလသည္။၎ေစတီေတာ္သည္လည္းေကာင္း၊ဒုတိယအဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲျဖစ္စဥ္ အမွတ္(၄)ဆစ္ခ္ေျခလ်င္တပ္သားမ်ားသည္ ေငြေရာင္လွ်ံဖူးႏွင့္ ေငြငွက္ျမတ္ၽြနားမ်ားကို ျဖဳတ္ယူၿပီး ေစတီေတာ္ကို ႒ာပနာႏိႈက္ယူ၍ ဖ်က္ဆီးႀကျပန္သည္။

     ထိုစစ္ပြဲကာလက ဟသၤာကုန္းေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္အဆက္ဆက္ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့ရာ ၁၂၆၃-ခုႏွစ္တြင္ သီေပါမင္း၏နန္းဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္(စာခ်စာခၽြန္ေတာ္ရ)ဥဴးဂုဏ၀ံသ သီတင္းသံုးစဥ္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၲီသည္ ၁၂၈၄-၈၅-၈၆ခုႏွစ္တြင္ ေရႊေမာ္ေဓာဘုရားအေရွ႕မုခ္ႏွင့္တည့္တည့္ က်ိဳက္ပ်က္ဘုရားငုတ္တိုကို ျပဳျပင္ၿပီး ဟသၤာကုန္းဘုရားဟု,သမုတ္ကာ ေစတီတည္ခဲ့ေသာေႀကာင့္ မူလဟသၤာကုန္းသည္ လူသိနည္းခဲ့ရသည္။

     ဘူမိေဗဒပါေမာကၡ ေဒါက္တာညီညီ၊ပဲခူးေရႊေမာ္ေဓာဘုရားသမိုင္းေရးသားသူ ပါေမာကၡဦးသက္တင္ႏွင့္ ဟသၤာကုန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္အဆက္ဆက္တို႔၏ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရ ဤေနရာသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း(၁၅)သန္းခန္႔တြင္ ပင္လယ္ေရျပင္မွ ကၽြန္းအျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္ဟု ေလ့လာသိရိွရေလသည္။

     ဤမူလဟသၤာကုန္းေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ နတ္ေတာ္လျပည့္ေန႔တြင္ ဆင္ယင္က်င္းပပါသည္။